مصارف پزشکی ایمپلنت دندان
توضیحات:
-
به نام خدا
کاربرد اولیه ایمپلنتهای دندانی پشتیبانی از پروتزهای دندانی است. ایمپلنتهای مدرن برای ادغام با استخوان کاربرد دارند، فرایندی زیستی که در آن استخوان محکم به سطح مواد خاصی مانند تیتانیوم یا برخی سرامیکها میچسبد. ادغام ایمپلنت و استخوان میتواند فشار فیزیکی را به خوبی برای دهه ها تحمل کند.
برای جایگزینی تک دندان، پایه ایمپلنت دندان ابتدا با پیچ ایمپلنت به ایمپلنت متصل میشود. تاج (پروتز دندانی) سپس به پایه توسط سیمان دندانی یا پیچ کوچک چسبانده میشود یا طی فابریکاسیون به صورت قطعه ای به پایه جوش داده میشود. ایمپلنتهای دندانی به همین روش میتوانند برای چندین پروتز دندان به صورت پل (بریج) ثابت یا دندانهای متحرک استفاده شوند.
ایمپلنتی که پشتیبان بریج ( دندان ثابت) است گروهی از دندانهای متصل شده به ایمپلنتهای دندانی است تا پروتز قابل جابجایی نباشد. پلها معمولا به بیش از یک ایمپلنت متصل هستند و ممکن است به یک دندان متصل بوده یا لنگر انداخته باشند. معمولا تعداد دندانها بیشتر از مناطق لنگر اندازی به دندان است که مستقیما بر ایمپلنت قرار دارند و پایه نام میگیرند و یا بین پایه ها قرار گرفته و پونتیک گفته میشوند. پلهای پشتیبان ایمپلنتها به پایه انها به همان صورتی که ایمپلنت جایگزین تک دندان متصل میشود، اتصال دارند. پل ثابت میتواند جایگزین تنها دو دندان ( دندان ثابت موضعی) و یا یک نیم فک ( دندان مصنوعی کامل ثابت) شود. در هر دو مورد، پروتز ثابت گفته میشود چراکه توسط فرد استفاده کننده قابل برداشتن نمیباشد.
دندان مصنوعی ایمپلنت متحرک نوعی پروتز دندانی است که در محل خود به صورت دائم ثابت نمیباشد. پروتزهای دندانی میتواند از پایه ایمپلنت با فشار دست فرد مصرف کننده جدا شود. بدین منظور، پایه شکلی به صورت متصل کننده کوچک (دکمه ای، توپی، میله ای یا مگنتی) دارد که میتواند به اداپتورهای انالوگش در سمت دیگر پروتز متصل شود. پروتزهای صورت برای اصلاح بدشکلی های صورت (مانند درمان سرطان یا آسیب) میتوانند به استخوانهای صورت متصل شوند. بسته به موقعیت ایمپلنت میتواند پروتزی ثابت یا متحرک باشد که جایگزین بخشی از صورت شود.
در ارتودنسی، ایمپلنت های دندانی با قطر کوچک، به نام ابزارهای لنگراندازی موقت (TADs) به حرکت دندان با ایجاد مناطق لنگر اندازی که نیرو از آنها تولید میشود،کمک میکنند. برای حرکت دادن دندان نیرو باید در جهت مطلوب به آن وارد شود. نیرو سلولهای رباط پیرودنتال را تحریک به باز ارایی استخوان، کنار رفتن استخوان از مسیر حرکت دندانها و فضاهایی ایجاد شده، میکنند. به منظور ایجاد نیرو بر دندان، نقطه لنگر ( محلی که حرکت ندارد) نیاز است. از انجا که ایمپلنتها رباط دندانی ندارند، باز ارایی استخوان در برابر اعمال تنش تحریک نمیشود، این مناطق برای لنگر اندازی ایده ال هستند. معمولا ایمپلنتهای طراحی شده برای حرکات ارتودنسی کوچک بوده و با استخوانها کامل ادغام نمیشوند و امکان برداشت آسان در طول درمان را فراهم میکنند.