تـاریخـچه لابـراتوار دنـدانسازی
توضیحات:
-
به نام خدا
رشد صنعت لابراتوار دندانسازی
در سال 1887 دندانپزشکی به نام استو و تکنسینی به نام فرانک . آر آ اِدی Frank. R. Eddy لابراتوار دندانسازی استو ”STOWE“ را در بوستون BOSTON تأسیس کردند، که اولین لابراتوار مجهز بود. آنها تکنسین هایی را پرورش دادند که بعدها خودشان موفق شدند لابراتوار باز کنند. با آغاز قرن اخیر این حرفه رشد کرد و شاخ و برگ پیدا کرد و جزء بهترین شغلها شناخته شد.
پیشرفت در تکنولوژی
در سال 1901 میلادی، ساموئل جی، ساپلی Samuuel G. Supplee تکنیک نوینی (که به Closed-mouth impression- taking معروف شده بود.) را در نیویورک ابداع کرد در این تکنیک از موم نرم جهت قالبگیری استفاده گردید.
در سال 1907 ولیام . اچ. تاگارت (Taggart) ، یک دندانپزشک شیکاگویی، روشی در قالب گیری جهت روکش طلا به وجود آورد که ساخت Crown و Bridge را متحول ساخت. در پایان سالهای 1920 هرمان اکسلورد (Axelord)، متخصص در زمینۀ روکشهای پرسلن، ماده ای از لایه های مختلف طراحی کرد که هر یک مشخصات خاصی داشت (برای مثال در برابر تماس و فرسودگی مقاومت می کرد.) این ترکیب نقش مهمی در ساخت دندانهای مصنوعی داشت. شرکت دندانسازی مایرسون Myerson در سال 1930 برای این محصول اقدام به ارزیابی کرد.
جرج. ای. ویشرت (Wiechert)، یکی از بازماندگان دوران رستو وای، در سال 1915 اولین پروتز پارسیل را ابداع کرد. او و ژوزف لوکسکی (LeWKSKi) در سال 1929 از هیدروکولوئیدها جهت قالبگیری استفاده کردند.
در سال 1939 لابراتوار وشیرت برای نخستین بار ترکیبی از کروم و طلا جهت پروتزهای پارسیل ساخت که به لابراتوارهای دیگر ارائه گردید.
میان دندانپزشکان و تکنسین های لابراتواری در این مورد که ساختن دندان مصنوعی به عهدۀ کدامیک می باشد اختلاف نظرهایی به وجود آمد.
در سال 1938 لابراتوارهای دندانسازی روتشتاین با 60 پرسنل تشکیل شدند. روتشتاین در کتاب خود به نام تاریخ لابراتوارهای دندانسازی نوشت: " ارزش صنعت لابراتوارهای دندانسازی شناخته شد و دندانپزشکان به تدریج به تخصص و کارآیی ما وابسته شدند." لابراتوارهای روتشتاین از جمله نخستین سازمانهایی بود که طراحی برای حقوق بازنشستگی و بیمه بهداشتی کارکنان ارائه نمود.
میان دندانپزشکان و تکنسین های لابراتواری در این مورد که ساختن دندان مصنوعی به عهدۀ کدامیک می باشد اختلاف نظرهایی به وجود آمد. که با طرح روتشتاین و هاربر در سال 1940 مبنی بر ایجاد یک رابطه منطقی و منصفانه میان آنان، این مشکل حل شد.
در سال 1920 پاس استاو نخستین کسی بود که جامعه تکنسین های دندانسازی را بنیان نهاد که مدت 20 سال در خدمت دانش دندانپزشکی قرار داشت. این جامعه به عنوان نخستین گروه صنعتی به برآورد نیازهای کارکنان لابراتوارهای دندانسازی از طریق ارائه برنامه ها و برگزاری سمینارها، صنعت دندانسازی را از یک صنعت دستی به تخصصی بسیار مهم در حمایت از خدمات دندانپزشکی تبدیل کرد.
اولین دوره آموزشی در سال 1966 در کالج Diablo Vslley کالیفرنیا تشکیل شد و مدارس دندانسازی در دانشگاه های بزرگتر – نظیر دانشگاه ایالت اوهایو – برنامه های دو ساله در رشته تکنسین دندانسازی تنظیم کردند که به فارغ التحصیلان دانشنامه ای می دادند.
با یادآور شدن روزهایی از صنعت که لابراتوارها با کمبود ابزار در یک اتاق کوچک بر پا می شدند، بی. جی شورتز B.J.Schwertz رئیس لابراتوار New Orleans می نویسد: " چه خاطره هایی ... روزهایی که مچ هایمان خیلی خسته می شد... به خاطر استفاده از تیغ های نوک تیز جراحی برای پرداخت کردن و ساختن یک دست دندان مصنوعی، بوی خفه کننده گرد لاستیک... یا انفجار ترسناک، هنگامی که یکی از ظرفهای حاوی گوگرد می ترکید. پخش شدن آب جوش، بوی کپک زده خاک موقعی که فلز مذاب در داخل قالبهای طلا ریخته می شد. خاطرات دستهای پینه بسته و ...« همزمان با پدیدار شدن لابراتوار استرنال Austernal در سال 1928 صنعت لابراتواری پذیرفته شد و به ثبت رسید. همان طور که این صنعت وجود خود را به طور استوار به ثبت رساند و با تمام سبک های مختلف بهم پیوست.
این طرح ساده، به سبک مطلوبی به انجام رسید که زیبای و سازگاری نتیجه آن بود.
در آن زمان لابراتوارهای دندانسازی بیشتر به ساختن تخته های شکسته بندی برای فکهای شکسته مشغول شدند. این کمپانی همچنین در نظر داشت تا به وسیله تکنیک خاصی برای ساخت دندان پلاستیکی مصنوعی، در اندازه 2 تائی، شکل، رنگ و موقعیت طبیعی قرار گرفتن دندان ها را به کار گیرد.
الگوهای تشریحی استرنال تحول بزرگی در ساخت دندانهای مصنوعی ایجاد کرد. این طرح ساده به سبک مطلوبی به انجام رسید که زیبای و سازگاری نتیجه آن بود.
یک بخش از Ticonium در سال 1934 به ثبت رسید که 400 مرکز دندانسازی را تا سال 1957 سرویس می داد.
لابراتوارهای دندانسازی در طول زمان جنگ:
سرویس اتحادیه دندانسازی عضو مصنوعی از 9 لابراتوار در سال 1926 به 154 عدد در سال 1957 افزایش پیدا کرد که شامل 83 لابراتوار در بخش اقلیمی و 50 عدد در کشتیها و 12 عدد در منطقه Marine Corp بود سرویس به وسیله بیش از 500 تکنسین لابراتوار دندانسازی ترتیب داده شده بود.
بسیاری از مشکلات که در زمان جنگ صنعت لابراتوارها را تحت تأثیر قرار داده بود بوسیله کمک DNA حل شد. در سال 1942 نماینده سرویس اتحادیه لابراتوارهای دندانسازی انتخاب شده بود تا با آژانس های نظامی و سرویس جنگی انجمن ADA برای آموزش و سرویس ها همکاری نماید. در پایان سال، فعالیت لابراتوارهای دندانسازی دوباره به عنوان ضرورت زیر سیستم سرویس انتخابی دسته بندی شد و تکنسین ها از خدمت نظام وظیفه معاف شدند.
تا سال 1920 لابراتوارهای دندانسازی در شهرها و جوامع تأسیس شدند و مجتمع لابراتوارهای دندانسازی آمریکا AADL شکل گرفتند. اعضا برای لابراتوارهای بزرگ در طول کشور کار می کردند و برای تبادل ایده ها و نظرات هر 6 ماه یک بار همدیگر را ملاقات می کردند و درباره روش های پیشرفته مباحثاتی انجام می دادند.
در سال 1933، اداره کل بازیابی ملی (NRA) تصمیم گرفت که لابراتوارهای دندانسازی به عنوان یک صنعت در هنگامی که انجمن لابراتوارهای دندانسازی ملی در حال شکل گرفتن بودند، رابرت جی روتنشتین به عنوان رئیس انجمن معرفی شد.
ADA به عنوان یک کمیته قانونگذاری که هماهنگ با این صنعت کار می کند یک کد قابل قبول کل که تمامی دندانپزشکان و تکنسین ها و مصرف کنندگان را در بر می گیرد را به وجود آورد. تصویب این کدها به وسیله (NRA) راه را برای به وجود آوردن شرایط سودمندی که منجر به وارد رقابت شدن تعدادی از لابراتوارها گردید باز نمود.
در سال 1917، 97 درصد کارهای عضو مصنوعی یا توسط دندانپزشکان و یا زیر نظر آنها صورت گرفت در سال 1944 زمانیکه 95درصد اعضاء ADA به بررسیهای تکنیک های ارائه شده توسط لابراتوارهای دندانسازی وابسته بودند، دکتر سی ریموندولز، که بعد به ریاست ADA رسید، تشخیص داد که حرفۀ لابراتواری نیازمند این می باشد که به خانواده دندانپزشکی نزدیکتر گردد. کمیته های روابط ADA بازرگانی و سرویس های پزشکی در سال 1948 در هم ترکیب شد و به صورت شورای روابط بازرگانی و لابراتوارهای دندانپزشکی ADA درآمدند. شورای جدید مسئول تأمین روابط رضایت بخشی بین واحدهای دندانپزشکی و لابراتوارها و همچنین حمایت موثر از این گروهها بود. جو بدگمانی که بین دندانپزشکان و لابراتوارها به وجود آمده بود غیراخلاقی بود، تداخل وظایف و قوانین تکنسین ها از بین رفت و راه برای به وجود آمدن (NADL) – سازمانی که امروز، در الکساندریا ویرجینیا می باشد از سال 1951 هموار گردید
بالا بودن نرخ تخلفات در اعمال دندانپزشکی منجر به حرکت هایی به سمت ارائه اعتبارنامه در صنعت لابراتوارهای دندانسازی گردید. در سال 1947 اولین دورۀ آموزشهای لابراتوارهای دندانسازی توسط شورای آموزشی ADA در دانشگاه کالیفرنیا، در ارتباط با اعتبارنامه انجمن دندانپزشکی ایالت کالیفرنیای جنوبی برگزار گردید.
بدون شک برنامه های آموزشی، موجب اصلاح و بهبود استاندارد سرویس های لابراتوار بازرگانی برای دندانسازها گردید. در سال 1944 کمیته سرویسهای دندانپزشکی در کالیفرنیای جنوبی به دستور ADA به وجود آمد و شروع به تشویق اعضای ADA برای حمایت از لابراتوارهای دارای اعتبارنامه نمود. بیش از 90 عضو انجمن لابراتوارهای ایالتی، سال 1947 موفق به اخذ اعتبارنامه گردیدند و 185 عضو دیگر تا سال 1950 به این امر نائل شدند. انجمن لابراتوارهای دندانسازی کالیفرنیا دارای بیشترین تعداد لابراتوارها مشاهده شده با نزدیک به 300 عضو معتبر تا سال 1975 گردید.
کمیتۀ ارتباطات حرفه ای NADL حداقل استاندارد آموزشی برای مدارس آموزش تکنولوژی دندانسازی و دوره های اعتباری را تصویب نمودند.
در سال 1954 خانۀ نمایندگی ADA یک برنامۀ جواز لابراتوارها و نظارت بر تکنسین ها ارائه نمود.
در سال 1955، کد FTC برای نظارت بر صنعت لابراتوارهای دندانسازی جهت ایجاد حفاظت از این صنعت در برابر لابراتوارهای غیرمجاز و غیرحرفه ای و تشخیص حقانیت این صنعت به وجود آمد.
در سال 1956 طرح هایی برای تعیین ضوابط و استانداردهای قابل اجرا برای لابراتوارهای دندانسازی، در ارتباط با ADA و استانداردهای برنامۀ تاییدیۀ دندانپزشکی ارائه گردید.
یک برنامۀ دو قسمتی طرح گردید که در آن دانشجویان باید در کالسهایی برای یک سال در کالج و یا مدارس دندانپزشکی حاضر شده و به مطالعه و کسب تجربه در لابراتوارهای دندانسازی مشغول گردند. شورای آموزشهای پزشکی ADA، به عنوان مسئول برنامۀ تأییدیه دندانپزشکی در نظر گرفته شد.
اولین متخصصین دندانسازی، در سال 1959 موفق به اخذ تأییدیه گردیدند. در سال 1917 از تأییدیۀ متخصصین دندانپزشکی (CDT) برای تشخیص حدود 6400 نفر استفاده گردید. تا سال 1972، 2400 لابراتوار دندانسازی که نشان دهندۀ 80 درصد این صنعت بودند، عضو NADL گردیدند. تا آن زمان انجمن اطلاعات بازرگانی، برنامه های تضمین کیفیت و پروژه های آموزشی و تعلیماتی برای لابراتوارهای عضو و کارکنان آنها ارائه نمود. تا سال 1992، NADL شامل بیش از 3000 عضو ثابت بود.
لابراتوارهای دندانسازی معاصر:
در اوائل سال 1970 تعدادی از لابراتوارهای دندانسازی، در زمینه های دستگاه های ارتودنسی، روکشهای چینی دندان و دندانهایی با روکشهایی از آلیاژ کروم و طلا فعالیت می نمودند.
امروزه سلامت متخصصین یک مورد مهم در لابراتوارهای دندانسازی می باشد.
لابراتوارهای تخصصی اغلب بیش از 25 متخصص را استخدام می نمودند و همچنین لابراتوارهای بزرگ تجاری، توانایی ارائه یک سری از سرویسها را داشتند. امروزه سلامت متخصصین یک مورد مهم در لابراتوارهای دندانسازی می باشد.
استفاده از عینک های مخصوص توصیه شده یکی از راههای کارآمد در حفظ چشمها از آلودگی های هوا می باشد.
متخصصین از ماسک و دستکش برای محافظت خود در مقابل مواد خطرناک زیستی و خونی استفاده می نمایند.
همچنین کارکنان لابراتوارها باید در مقابل ویروس هپاتیت B واکسینه گردند.
در بیشتر از 34 سال، بیش از 18000 متخصص دندانسازی توسط بردملی (N.B) تأییدیه لابراتوارهای دندانسازی، موفق به دریافت اعتبارنامه گشته و به عضویت NADL پذیرفته شده اند و تا سال 1992 تعداد 8900 مورد تأیید می باشند.
متخصصین دندانسازی نیازمند گذراندن پنج سال دورۀ آکادمیک و یا در عوض، دیدن آموزش برای اخذ تأییدیۀ تکنولوژی لابراتوارهای دندانسازی می باشند. تأییدیۀ متخصصین و لابراتوارها از هم مجزا هستند.
Tedlyon یک موسسۀ نشریاتی عمومی دندانپزشکی است.
اصول زیر در تعیین و انتخاب مولری که برای قطع v ریشه، کاندید می شود باید به کار رود:
تنها دندانهای با تاج و ریشۀ بزرگ را درمان کنید.
از درمان دندانهایی که پایۀ بریجهای بلند هستند، به خصوص اگر دارای تیلت باشند، خودداری کنید.
از درمان دندانهای با تحلیل استخوان زیاد در ناحیۀ فورکیشن پرهیز کنید.