ایدز جزو بیماری های دهان و دندان محسوب میشود ؟
توضیحات:
-
به نام خدا
بیشتر افراد بر این باور هستند که ویروس اچ ای وی با هر گونه تماس با فرد بیمار، انتقال می یابد. دانستن این نکته که این ویروس تنها از طریق تماس با مایعاتی مانند خون، مایع کوپر، مایع منی، مایعات واژنی و رکتالی و شیر مادر آلوده به ویروس، به فرد دیگر منتقل می شود.
ریسک انتقال ایدز از طریق رابطه دهانی چقدر است؟
به صورت کلی درصد خطر انتقال ایدز از طریق رابطه دهانی ریسک بسیار کمی دارد. اما با این حال باید توجه داشت که احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتی امکان پذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) باشد و مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد. پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند HIV) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.
بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است چرا که میزان HIV موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر ابتلا به ایدز و بیماری های مقاربتی در این حالت ممکن است به خاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند. (البته بیماری هپاتیت c هم دقیقا از همین روش انتقال پیدا می کند)
نقش بزاق دهان در جلوگیری از ابتلا به HIV
بهتر است بدانید که بزاق دهان دارای چندین پروتئین و انزیم است که کار های بسیاری انجام میدهند، مثل شروع فرایند هضم، کمک به روان کردن دهان، و حتی مبارزه کردن با میکروب ها.
مهار کننده ی پروتئاز ترشحی لکوسیت ها (SLPI) آنزیمی است که در بزاق، موکوس، و مایع منی وجود دارد. SLPI جلوی HIV را برای آلوده کردن مونوسیت ها و سلول های T میگیرد، که اینها انواعی از سلول های سفید خونی و بخشی از سیستم ایمنی اند.
SLPI موجود در بزاق دهان غلظت بسیار بیشتری نسبت به SLPI موجود در مایعات واژن و مقعد دارد. بر همین اساس است که ویروس نقص ایمنی بدن یا همان HIV در بیشتر مایعات بدن به جز بزاق دهان می تواند وجود داشته باشد. با این حال CDC اظهار میکند که در موارد بسیار نادر امکان انتقال این ویروس به واسطه داشتن بوسه های دهانی عمیق، در صورتی که لثه فرد مبتلا زخم شده و یا خونریزی داشته باشد، به گونه ایی که خون از فرد دارای HIV مثبت به جریان خونی فرد با HIV منفی منتقل شود؛ وجود دارد.
دهان عاملی برای انتقال بیماری هاست
به خاطر داشته باشید دهان میتواند یکی از عوامل انتقال بیماری ها و ویروس ها باشد و عدم رعایت بهداشت دهان میتواند شما را به بیماری های دهان و دندان مبتلا کند . اکیدا توصیه میشود از برقراری رابطه جنسی دهانی خودداری کنید و در صورت برقراری این رابطه به نکات زیر توجه داشته باشید :
- رابطه جنسی دهانی نداشته باشید اگر شما یا شریکتان به بیماری در ناحیه دهان، لثه و یا تپخال مبتلا هستید.
- اگر مورد خاصی دیدید و شریکتان گفت که بر اثر گاز گرفتگی، داغی، آب و هوا، حساسیت یا لباس ایجاد شده است، تا زمانی که مورد توسط متخصص بررسی نشده به این گفته اطمینان نکنید.
- از جرم گیری یا مسواک زدن که ممکن است سایش یا خراش در دهانتان ایجاد کند درست پیش از رابطه جنسی بپرهیزید و به جای آن از دهان شویه یا خوش بو کننده های نعنایی استفاده کنید.
از بلعیدن ترشحات پیش و پس از ارضا شدن و مایعات منی مردانه یا ترشحات واژنی جدا بپرهیزید. - از رابطه طولانی دهانی، به اجبار، با فشار و عمیق بپرهیزید.
- برای برقرار کردن این نوع رابطه با یک شریک مرد از کاندوم استفاده کنید. ( انواع بدون لوبریکانت) کاندوم های طعم دار گزینه های بهتری هستند.
- از انجام رابطه جنسی دهانی در زمان عادت ماهیانه به دلیل تماس با خون به شدت بپرهیزید.
- از محیط دهان و دندان خود به خوبی مراقبت کنید، داشتن بیماری های دهانی و انجام رابطه جنسی دهانی می تواند خطرناک باشد.
به خاطر داشته باشید
تنها راهی که فرد میتواند به HIV مبتلا شود از طریق تماس مستقیم با مایعات بدنی فردی است که حاوی HIV می باشد. این مایعات بدنی شامل موارد زیر است:
- خون
- مایع منی
- مایع پیش منی
- مایعات مقعدی
- مایعات واژنی
- شیر سینه
-
امکان انتقال ویروس اچ ای وی در موارد زیر وجود ندارد:
- هوا یا آب
- پشه، یا سایر حشرات
- بزاق، اشک، یا عرق مگر اینکه اینها دارای خون از فردی باشد که HIV دارد
- خراش، گاز گرفتگی
- تماس معمول، مثل بغل کردن، دست دادن یا بوسیدن
- خود ارضایی دو طرفه
- به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی ها
- به اشتراک گذاشتن جایگاه های توالت، ظروف و دیگر موارد