چرا دندان ها را بی حس میکنیم ؟
توضیحات:
-
به نام خدا
با این وجود خیلی ها حاضرند درد دندان را تحمل کنند، ولی به مطب دندانپزشکی نروند. وقتی از آن ها سوال می کنیم: چرا؟ ، می گویند: از آن آمپول دندانپزشکی می ترسم!
بی حسی دندان لازم است ؟
بواسطه بی حسی که اغلب به صورت موضعی انجام میشود، در درمان، لثه و دندان درد حس نخواهد شد و از این رو دندانپزشک به راحتی به کار خود مشغول میشود. بی حسی با دو روش موضعي و تزريقي انجام میشود؛ روش موضعی تنها زمانی استفاده میگردد که دندانپزشک قصد دارد قسمت کوچکی از ناحیه دندان را تحت درمان قرار دهد. این کار بواسطه اسپری، مایع و یا ژل صورت میگیرد. همچنین تزریق مایع بی حسی از طریق یک سوزن به لثه فرد وارد شده و بوسيله يك سوآپ در محل مورد نظر ماليده مي‌شود. در روش بی حسی تزریقی که برای درمان های اساسی استفاده شود، در فك بالا اين تزريق در محل نزديك به ناحيه مورد درمان وارد و برای فك پايين در ناحیه انتهایی فک، براي ايجاد بلاك عصبي مورد ماده بی حسی تزریق می گردد.
داروهای بی حسی چند نوع هستند؟
به طور کلی داروهای بی حس کننده دندان و لثه در دندانپزشکی به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:
گروه اول :
داروهایی هستند که در آنها از ماده بی حس کننده لیدوکایین به همراه آدرنالین استفاده شده است. آدرنالین باعث می شود عروق خونی در ناحیه ای که آمپول بی حسی تزریق شده است تنگ شده و داروی بی حسی لیدوکایین همان جا در کنار عصب دندان بماند و دندان را برای مدت طولانی بی حس کند. ولی آدرنالین کمی باعث تپش قلب نیز می شود، بنابراین افرادی که بیماری قلبی عروقی دارند، نباید از این نوع داروی بی حسی استفاده کنند، چون باعث تپش قلب و خطر برای آنها خواهد شد.
گروه دوم :
داروهایی هستند که فاقد آدرنالین هستند، بنابراین گرچه اثر کوتاه مدت تری دارند، ولی بعضی بیماران خاص باید از این دارو استفاده کنند که تفاوت قیمت چندانی با اولی ندارد. اگر شما بیماری خاصی دارید، حتما قبل از تزریق آمپول، آن را با دندانپزشک تان در میان بگذارید تا داروی بی حسی مناسب را برای شما تزریق کند.
اپی نفرین در دارو های بی حس کننده
اپی‌نفرین (شناخته‌شده به عنوان آدرنالین) یک هورمون و انتقال دهنده عصبی است. آدرنالین باعث افزایش ضربان قلب، انقباض عروق و انبساط راه‌های هوایی شده و در بروز واکنش جنگ و گریز سیستم عصبی سمپاتیک مؤثر است. این هورمون معمولا در مواقعی که فرد هیجان بالا را تجربه می کند در بدن ترشح می شود.
وقتی داروی بی حسی دندانپزشکی به شما تزریق می شود، بدن سریعا تلاش میکند با افزایش جریان خون به آن ناحیه، آسیب را ترمیم کند بنابراین میتواند داروی بی حسی را که به عنوان ماده خارجی شناسایی کرده است، از محل دور کند. اگر این پاسخ محافظت کننده بدن، ماده بی حسی را از محل تزریق دور کند، دهانتان مدت زیادی بی حس نمی ماند و دچار درد مربوط به کارهای دندانپزشکی میشوید. صد سال پیش این امر مشکل بزرگی در استفاده از داروهای بی حسی محسوب میشد. در سال ۱۸۹۷ مردی به نام ابل، ادرنالین را کشف کرد. در سال ۱۹۰۳ از ادرنالین به عنوان شریان بند استفاده شد تا ماده بی حسی مدت بیشتری باقی بماند.
از اپی نفرین در غلظت بسیار کم ۱ به ۱۰۰۰۰ استفاده می شود. ممکن است این دوز به نظر ضعیف برسد اما مشخص شده است که حتی رقیق شده آن با نسبت ۱ به ۲۰۰۰۰۰ نیز خواص مفید اپی نفرین را دارد. در حالی که عوارض آن در حد کمینه است. اپی نفرین که به عنوان تنگ کننده رگ (vasoconstrictor) شناخته میشود، باعث میشود رگهای خونی منقبض یا کوچکتر شوند که این امر کمک شایانی به دندانپزشکان میکند.
چرا داروی بی حسی دندان دارای اپی نفرین است؟
اپی نفرین به سه روش به دندانپزشک کمک مینماید:
1- ماده بی حسی آهسته و تدریجی تر در بدن جذب میشود چون جریان خون به محل تزریق کاهش یافته است. از آنجایی که جریان خون کاهش یافته، خطر اور دوز ناشی از بی حسی به حداقل میرسد.
2- از آنجایی که جریان خون کم شده است، بی حسی در اطراف عصب مورد نظر، مدت بیشتری باقی می ماند و به دندانپزشک امکان میدهد مدت بیشتری بتواند با همان دوز بی حسی کار کند. همچنین ممکن است تا چند ساعت پس از ترک مطب، تاثیر بی حسی بر شما باقی بماند که البته گاهی اوقات ممکن است عارضه ای ناخوشایند باشد
3- با تزریق بی حسی حاوی اپی نفرین، خونریزی در محل عمل به حداقل میرسد. در صورتی که دندانپزشک عمل جراحی پیچیده تری انجام میدهد که بافت لثه نیز در آن درگیر است، این خاصیت عالی است چون اگر خونریزی زیاد باشد دندانپزشک نمیتواند بافتها را به خوبی ببیند